از انتخاب رشته خود متنفرم.

سلام من دهم ریاضی فیزیکم دلیل انتخاب رشتم این بود فک میکردم بهش علاقه دارم هفتم عاشق ریاضی و اسونیش بودم ولی الان که دهمم هیچی ازش نمیفهمم و واقعا خیلی چرته مابقی هندسه و فیزیک که هیچی نمیفهمم ن میدونم به چی علاقه دارم ن میدونم استعدادم چیه و الاان نزدیکه پایان نوبت دومه و من هنوز نمیدونم باید چکار کنم واینم هس که ادم درس خونی نیستم و متنفرم از درس و از مدرسه 💔 واقعا نیاز دارم یکی بیاد بهم بگه کدوم راه درسته .

سلام من دهم رشته کامپیوتر ام
پدر و مادرم خودشون گفتن که هرچی دوس داری و بخون ولی بماند که به خاطر مشکلات خانوادگی نشد تو امتحان ها و کلاس ها شرکت کنم و نمره هام افتضاح شد ....
وقتی رشته کامپوتر رو انتخاب کردم گفتم اشکالی نداره حداقل توی این رشته پول خوبی در میارم هر چی که گذشت دیدم نه علاقه ای دارم و مهمم تر از همه استعدادی واقعا دیگه موندم چی کار کنم اوایل سال خواستم عوضش کنم ولی به اصرار خانوادم موندم وقتی امتحان میان ترم شد
برگه سفید دادم
الان بد گیچم اصلا چیزی از درسا نمیفهمم واقعا
سال دیگم میخوام برم از این رشته چون فقط وقت و انرژیم رو هدر میدم

سلام خوبین
امیدوارم حال دلتون خوب باشه
من دهم انسانیم
اولین هدفم انتخاب انسانی بود
اما خانواده محترمم مجبورم کردن برم تجربی منم با اسرار زیاد خواسته اونهارو رد کردم
اما بدترین لحظه اونجا که علاقه داری به رشته ات
اما استعداد نداری درکنارشم افراد همسنو سالت که رفتن تجربی هعی مورد تمسخر خودشون قرار بدن :))) بابا نمیدونم ایا خدا جواب این افرادو میده
شب روز به حرفشون فکر میکنم باعث تنفرم از رشته ام میشه ...
هعی امیدوارم حکمتی باشه :))
۱۴۰۱.۱۲.۲۵

سلام
من هم زمان انتخاب رشته به دلیل مشاوره غلطی که گرفتم ، یکی از رشته های علوم پزشکی که اصلا هیچ شناختی ازش نداشتم رو انتخاب کردم . مشاور میگفت بازار کارش خوبه ...
من دروسم رو بزور پاس کردم و مدرک کارشناسیمو بدون هیچ علاقه ای به این رشته ، گرفتم .
دو سال پیش ازمون استخدامی قبول شدم ولی هیچ علاقه ای به این کار نداشتم و انصراف دادم ( با اینکه حقوقش نسبت به بقیه مشاغل خیلی خوبه )
الان توی این سن بیکارم و احساس میکنم با اونهمه درسی ک خوندم و اونهمه استعداد چیز خاصی بدست نیاوردم ...
اگه یه رشته ای میخوندم ک حداقل ( با شناخت نسبی که اون زمان از خودم و رشته م داشتم ) ، دوستش داشتم الان هم سر کار بودم و هم به بقیه جنبه های زندگیم رسیده بودم ...
دوستان لطفا برید دنبال علاقتون ...
به حرف مشاورها و اینکه میگن برید رشته های علوم پزشکی ، چون بازار کارش خوبه ... ( اگه علاقه و حتی شناختی از اون رشته ندارید ) ، توجه نکنید ...
از اول درست انتخاب کنید که بعدا مجبور نباشید مسیرتون رو تغییر بدید چون خیلی سخته ...

من دهم رشته تجربی مدرسه استعدادها هستم و به اصرار مامان و بابام اومدم رشته تجربی.
اما از اونجایی که من راهنماییم رو هم مدرسه استعداد ها بودم؛ توی درسای ریاضی و فیزیک و شیمی به خاطر سختگیری های بیش از حد دبیرا سر خورده شدم و از هر رشته ای که این سه درس توش باشه، متنفرم .
چون وقتی نمراتم رو میدیدم و میبینم احساس میکنم که خنگم🥲😐
و دلم میخواد که بمیرم اما این درسا رو نخونم.
امسال برای امتحان ریاضی نوبت اول کلی زمان گزاشتم اما نمره زیر ۱۵ گرفتم.
و همیشه احساس میکنم وقتی میرم پای تخته تا سوال حل کنم و اشتباه حل می کنم، بچه ها راجب من حرف میزنن و بهم می خندن... .
خودم دوس دارم برم رشته تربیت بدنی چونکه احساس می کنم تنها رشته ای که توش مهارت و استعداد دارم همینه.

سلام من دوازدهم رشته تربیت بدنیم که ازش متنفرم اکثر اوقات مدرسه نمیرم چون ازش خوشم نمیاد به اشتباه رفتم اون رشته چون گفتن رشته طراحی و گرافیک در آمدی نداره من استعدادم توی طراحی بود الانم سال آخر تربیت‌ بزنیم و دو هفته اس نرفتم مدرسه چون واقعا دیگه نمیکشم و نمیدونم چیکار کنم:)

و خالی از لطف نیست حرف منم بخونی ممکنه کمی بهت کمک کنه اگه فک می‌کنی که رشته ات و دوست نداری و اومدی اینجا من سال یازدهم الان نمبدونم‌تو‌چه سالی اینو میخونی الان ۱۴۰۱ هست من طراحی دوخت میخونم و یه بار رشتمو عوض کردم از گرافیک به طراحی دوخت من به هیچکدومش علاقه نداشتم به من بود یا عکاسی میرفتم یا هم کامپیوتر اما خب بخاطر دوستم نشد بماند که چقد دارم اذیت میشم اما تحمل میکنم و هیچ استعدادی هم توش ندارم اما دوست خوبم ببین هرچی که باشه تو باید به خودت افتخار کنی چرا چون که کسی که به یه چیزی علاقه داشته باشه قطعا خوب انجامش میده اما ب این فک‌کن تو بدون علاقه استعداد توش بترکونب اونم فقط با تلاش به خودت امید بده هرجور شده من میدونم توموفق میشی 
 حال خوب و برای همتون می‌خوام

ترم چهار مهندسی کامپیوترم
نه علاقه دارم و نه استعداد
از ترم اول ترسیدم انصراف بدم
ولی دیگه دلم نمی خواد اینجوری زندگی کنم
من عاشق هنرم وقتی کار هنری میکنم روحم پرواز میکنه
متوجه گذر زمان نمیشم
احساس شادی میکنم چیزی که مدتهاست تو زندگیم کمرنگ شده
این ترم انصراف میدم و برای هنر میخونم شاید خانواده ازم نا امید شن یا هر چیزی
ولی آرامش روح و روان از هرچیزی با ارزش تره

خب درسته منم همین مشکلاتو دارم ولی چاره چیه؟ من از وقتی تو این شرایط قرار گرفتم واقعا نمیدونم چیکار باید بکنم، تازه علاوه بر اینا مسئله ی سربازی ام دارم و نمیدونم چیکار بکنم
الان دقیقا چیکار باید کرد؟ چرا هیچ کسی نیست که راهنمایی کنه؟ 😭

بیشتر نظر هارو خوندم و دیدم ک خیلی هاتون ب رشته ای علاقه مند بودید و ولی بخاطر خانوداه و مردم رشته ی دیگه ای رو انتخاب کردید...
خب نمیتونم درک کنمتون یا دلداریتون بدم چون هنوز انتخاب رشته نکردم یعنی درواقع تایمش نیست حالا تازه امتحان های نوبت اول داره تموم میشه...
ولی من که الا خودمو میبینم...میبینم که واقعا به هیچی علاقه ندارم و درواقع علاقه داشتم ولی خانوادم و دیگران(طبق معمول☠️)باهام طوری رفتار کردن که نه میتونم تصمیم بگیرم نه میتونم بفهمم ک اصلا چی دوست دارم مخصوصا برای انتخاب رشته ولی هب من اینطوری نبودم که از اول.....میخاستم روانشناسی بخونم ولی الا میبینم...میبینم که خودم نیاز دارم به روانشناس مراجعه کنم‌..
حتی تو اگه بیای ب من بگی بین این دوتا شکلات کدومو انتخاب میکنی من میگم بت نمیدونم....
در این حد سردرگمم...فق میتونم سردرگمی که دارید و درک کنم...
حالا شروع نکرده سردرگمم دیگه بخام شروع کنم خدا میدونه🙂😂
به هر حال
لطفا ناامید نشید حتی اگع در بدترررررررررررررین شرایط قرار دارید و براتون ارزو میکنم که مشکلتون حل بشه🥺💜🫂

سلام.
من دهم انسانی ام و خب میتونم بگم از رشتم و خودم متنفرم بخاطر انتخابم
من تو آزمون نمونه دولتی تو رشته تجربی قبول نشدم اما تو بقیه رشته ها قبول شدم
ولی بخاطر اینکه تو تجربی قبول نشدم کلا از زندگی نا امید شدم چون با خودم گفتم من یکسال تلاش کردم و به نتیجه ای نرسیدم پس اگه رشتم تجربی باشه هم بجایی نمی‌رسم.
الان فهمیدم مهم ترین چیز تو زندگی علاقس
الان هم نمیتونم تغییر رشته بدم برم سمت علاقم
فقط مهم علاقس بنظرم چون علاقه استعداد رو هم پدید میاره.

سلام من دهمم رشته ریاضی فیزیک و نمونه دولتی درس میخونم
من از همون اول از ریاضی و فیزیک خوشم نمی‌ومد و به زور حتی واسه آزمون نمونه ثبت نام کردم به مامانم نگفتم که دارن ثبت نام میکنن ولی مدرسه بهش زنگ زد و ثبت نامم کرد همه ی سوالارو شانسی میزدم که قبول نشم ولی خیلی بدشانس بودم 💔 قبول شدم و به زور این رشترو ادامه دادم فردا هم امتحان فیزیک دارم و هیچی حالیم نیست همش احساس ضعیف بودن دارم چون بقیه ی بچه ها همشون خرخونن و من میترسم کم بیارم ولی خب آواردم از به طرفم بهترین دوستم هم امتحان داد قبول هم شد ولی مامانش گفت هرچی دوست داری برو و اونم رفت هنرستان معماری رشته ای که من عاشقشم و از بچگی همش خودمو به عنوان یک معمار تصور میکردم ولی الان زندگیم جهنمه هیچ انگیزه ای ندارم امتحان هندسرو سفید تحویل دادم و انطوریم که آخرش میمیرم بخونم که چی بشه
همش به فکر خودکشی هستم چون کل زندگیم همش به خواسته های مامانم عمل کردم و به دنبال علاقم نرفتم
کاش میتونستم رشتمو عوض کنم 🥲

سال دهم تجربی ام الان سه ماه از سال تحصیلی گذشته.
همیشه فکر میکردم عاشق رشته تجربی ام اما الان که دارم این رشته رو میخونم فهمیدم که علاقه ای در کار نبوده چون مدام دیگران میگفتند پزشکی پزشکی(به جز پدر و مادرم) منم خیال میکردم واقعا علاقه دارم
قبل از انتخاب رشته میدونستم حفظیاتم عالیه و اگر برم انسانی حتما موفق میشم اما اومدم تجربی
پدر و مادرم همیشه به تصمیات من احترام میذارن و تصمیم رو برای انتخاب رشته به عهده خودم گذاشتن و گفتن هرچیزی که علاقه داری
از اول سال اصلا نمیتونم درسای تخصصی رو بخونم و نمرات دروس تخصصی ام خیلی بد شدن.
اما نمرات عربی جغرافیا ادبیات دینی ام عالین
قصد دارم تغییر رشته بدم و برم انسانی

من از بچگی عاشق بازیگری بودم از همون موقع خانواده ام میگفت فقط پزشکی، ابتدایی رو که تموم کردم وقتی وارد راهنمایی شدم حالم از هرچی علوم و ریاضی بود بهم میخورد ، مامانم میگفت یا تجربی یا ترک تحصیل، بچه ی درس خونی هم بودم ولی خودم امتحاناتمو خراب میکردم که نمره نیارم برا تجربی، اما بازم نشد به زور منو انداختن وسط جهنم تجربی، سر کلاسا حتی با نقاشی و اینا خودمو سرگرم میکردم ولی حاضر نبودم درسی رو که معلم میداد یاد بگیرم، از بس عصبی شده بودم که یبار خودکشی کردم ولی بازم اصلا برای خانواده ام مهم نبود، تا اینکه کنکور دادم و خراب کردم، الان دیگه هیچی برام مهم نیست من الان بخاطر خانواده ام ادمی ام که مرده ی متحرکه ، بدون هیچ هدفی و بدون هیچ ارزویی، فقط دلم یه خواب ابدی میخواد و بس

هر کسی الان توی مسیری قرار گرفت به نظرم اگه اواسط کار هستین دیگه بچسبید بهش حتی اگ متنفر باشید ذهنتونو صاف کنید بهتر از هر چیزیه مدرکتو گرفتی بعدش برو یه هنر یا حرفه ای یاد بگیر من اشتباه کردم به حرف پدرم گوش ندادم معماریو ادامه ندادم چون بدون کنکور بود و رشتمم تجربی بود احساس کودنی بهم دست میداد ولی ذره ای این چیزا اهمیت نداره حالا زدم بیرون قراره برم پرستاری آزاد ولی چی؟؟ هم فکر شهریه ش مدام اذیتم میکنم هم نمیدونم آیندم چطور میشه هیچ احساس علاقه ایم ندارم بهش هنوز که اول کاره چه برسه دیگه بخوام برم سر کارش😔😔😭

سلام نظرات همه ی شما را دیدم
من هم دانشجوی رشته ی حقوق پیام نور هستم اما ذهنم مشش خواندن را نداره و ترم اولی هستم و علاقه به کامپیوتر دارم و تیپ شخصیتی من برای مهندسی کامپیوتر خوبه اما بزارید یک چیز بهتون بگم علاقه حرف اول رو میزنه این ورت و پرت های خانواده هاتون که از روی مقایسه هست بزارید کنار این زندگی شماست نه اونها میخوای خودت رو داغون کنی که چی ها بیاید یکم به کشورهای دیگه نگاه کنید نه فقط خودتون

سلام من دهم تجربی میخونم از بچگی خیلی دوست داشتم پزشک اطفال شم و بیخودی خودمو گول زدم که نه من توی تجربی میتونم خوب باشم همه چیشو دپست دارم الان حدود دو ماه میگذره و کلا کیبینم نمیکشم برای این رشته نمیتونم اینارو حفظ کنم هیچیشو نمیفهمم شبیه افسرده ها شدم مادرم یه سره میزنه تو سرم که همش سرت تو کوشیه درس بخونو بخاطر این کار مامانم نمیتونم دیگه حتی درس بخونم به روز بعدم که فکر میکنم گریم میگیره... عاشق طراحی دوخت بودم للانم دوست دارم برم اما مامانم هی میگه هنرستان برا تنبلاست و به هر نحوی شده میخواد نا امیدم کنه میگه نرو هیچی تهش نداره اما من از الان تفسردگی گرفتم من دختری بودم که حتی نمیدوستم ناراحتی یعنی چی :) اما الان این وضعیتمه خواهشا برید سراغ چیزی که بهش علاقه دارید من میخواستم بمر طراحی دوخت مامانم گولک زد البته اگرم میخواستن برم طراحی دوخت مامانم نمیزاشت و الان میگه یا تجربی یا ریاضی و من متنفرم از این موضوع :) نمیدونمم چیکار کنم

سلام.منم واسه فرصت هایی که از دست دادم پشیمونم.من کلاس دهمم،تابستون توی ازمون مدارس نمونه دولتی شرکت کردم و قبول شدم و رفتم رشته ریاضی فیزیک چون فکر میکردم دوسش دارم میخواستم مهندس کامپیوتر بشم وقتی تابستون به مدرسه میرفتم سر کلاس فیزیک استرس داشتم و فیزیکو متوجه نمیشدم همش گریه میکردم و بالا میاوردم،خانوادم خیلی بهم گفتن بمون بعدا پشیمون میشی ولی من توجهی نکردم و گفتم دیگه دوست ندارم ریاضی رو از نمونه دولتی انصراف دادم و توی مدرسه شاهد انسانی میخونم اما الان دلم واسه ریاضی تنگ شده و با خودم میگم کاش تلاش میکردم و انقد زود جا نمیزدم الان با هر چیزی یاد ریاضی می افتم و گریم میگیره اما باید تا شهریور صبر کنم و بعد ازمون تغییر رشته بدم اما میترسم نمره هام پایین بیاد و مجبور بشم برم یه مدرسه عادی چون من سهمیه ندارم و فقط با شرط معدل اومدم تو مدارس شاهد چون درحال حاضر بهتر از مدارس عادیه.از طرفی روانشناس میگه بهترین رشته واسه تو رشته انسانیه اما من کاملا گیج شدم و نمیدونم باید چیکار کنم جیگرم اتیش میگیره به اینده فکر میکنم و ارزوهای مردم.بنظرتون چیکار کنم؟

از کلاس هفتم با خانواده سر رشته ای که قراره انتخاب کنم بحث میکردم همه میگفتن تجربی و من حتی نمیدونستم به این رشته علاقه دارم یا نه فقط از سر لج مخالفت میکردم گذشت و گذشت سال نهم خانواده گفتن تجربی یا ادبیات یکی میدونستند ادبیاتو انتخاب نمیکنم چون زیاد توش خوب نیستم الان سال دوازدهمم رشته تجربی تا کنکور چند ماه مونده و من یک فرد افسرده ی بی انگیزم . خانواده هیچ وقت نزاشت من بشینم دودوتا چارتا کنم ببینم اصلا چی دوست دارم چی میخوام ا این زندگی چی باعث میشه براش تلاش کنم اصلا آمادگی کنکورو ندارم و در حال حاظر از رشتم متنفرم . بین همش افسردگی که داغون ترم کرده نمیدونم چیکار کنم انتظار خانواده خرجایی که کردن امید پدرم ترجیح میدم قبل همه اینا بمیرم تا حداقل فک کنن اگه زنده بودم به آرزوشون میرسیدم
خودم که آرزویی ندارم

من رشته حقوق قبول شدم دولتی ولی نمیدونم برم یا ن نمیدونم علاقه دارم یا ن .میگم شاید وسط راه خسته بشم نمیدونم واقعا

سلام
کاش میتونستم به همه اونایی که در آستانه انتخاب رشته اند بگم که فقط و فقط به حرف دلتون گوش کنید و رشته ای رو انتخاب کنید که عاشقشید. اگه وارد رشته ای بشید که علاقه ندارید هر چند که رشته ی تاپی باشه و بازار کارش عالی باشه و مردم به به و چه چه کنند ، فقط زجر میکشید.

سلام من میخوام امسال رشته انتخاب کنم اما نمیدونم به چی علاقه دارم
کمک کنید

سلام.من سال دوازدهم رشته تجربی هستم.لطفا هرکسی گه داره این پیام رو میخونه این موضوع رو درک کنه که رشته ای رو انتخاب کنه که قلبا دوستش داره...رشته ای رو انتخاب کنه که وقتی بهش فکر میکنه قلبش حس قشنگی بگیره...رشته ای رو انتخاب کنه که همیشه تو فکر و خیالش میگذره...بخاطر حرف دیگران و خانواده رشته ی موردعلاقتون رو تغییر ندین..من رشته ی انسانی رو دوست داشتم...از بچگی شعر و داستان میگفتم..عاشق زبانم...اما بخاطر خانوادم رفتم تجربی...دو سال افسردگی گرفتم و درس نخوندم و الانم یک سال مونده به کنکورم و نمیدونم چیکار کنم...حالم اصلا خوب نیست...دوست دارم تغییر کنم اما مثل یه آدم ترسو فقط دارم درجا میزنم...حالم از همه چی به هم میخوره...سه سال الکی تیزهوشان درس خوندم...بابا تو این مدارس هیچی حز استرس نیست:)
درکل رشته ای رو انتخاب کنید که بهش علاقه دارید..اینجوری زندگی خیلی براتون قشنگتره:))

اصلا اهمیت ندین که مردم چی میگن از قدیم گفتن در دروازه رو میشه بست اما در دهان مردم رو نمیشه بست مردم همیشه برای هر چیزی یه حرف آزار دهنده دارن که شما رو رنج بدن.دنبال چیزی که بهش علاقه دارین برین هنوز هم دیر نشده اگه خانواده تون الان یا موقع انتخاب رشته نذاشتن علاقه تون رو دنبال کنین هرجوری شده برین و به حرف ها یا بعضا تهدید های خانواده تون اهمیت ندین زندگیتون رو بر اساس حرف مردم بنا نکنید که فقط پشیمانی به دنبال داره

سلام
ترم دو رشته مهندسی مکانیکم
متنفرم از این رشته
متنفرم از ریاضی و فیزیک
امروز به خانوادم زنگ زدم گفتم میخوام انصراف بدم
ولی قبول نکردن
الانم نزدیک امتحانای پایان ترمه و هیچی نمیدونم
و منتظرم مشروط بشم
لطفا لطفا لطفا اون رشته ای ک دوست دارین برین

بیخیال ب نظرم زیاد نا امیدی نگید درکتون میکنم چون خودمم انسانی خوندم اما به خاطر خانوادم موندم و فکر کنم حالاحالاها میمونم. خانوادم میگن غر نزن چون ناشکری میکنی :/

من عاشق بیمارستانم عاشق پرستاری دلم پرمیکشه براش ولی دارم علوم ورزشی میخونم نزاشتن سال اول برم آزاد، تنها درسی که بلدم فیزیولوژیه تو علوم ورزشی هیچی بلد نیستم حتی از مسیر دانشگاهمم متنفرم از همچی متنفرم هرجور شده انصراف میدم امسال دیگه نمیکشم دارم روانی میشم از همچی بدم میاد

دلم واقعا میخواد یکی از شما عزیزان پیشم بودید و حداقل یک نفر کنارم بود ک درکم میکرد...من سال اول که کنکور دادم روزانه دانشگاه صنعتی ،مهندسی قبول شدم بدون هیچ فکری رفتم چون مشکلات خانوادگی باعث شده بود مجالی برای تامل برام نذاره ولی بعد از چند ترم فهمیدم ک این رشته دلخواهم نیست الان ترم ۶ ام و مدام اقدام میکنم برای انصراف ولی خانوادم نمیذارن،دیگ واقعا نمیخوام نه دانشگاهو نه این زندگی رو،خستم و افسرده،کاش تو انتخاب رشته لعنتیم اقتصاد و علوم سیاسی هم میزدم،تو دانشگاه متوجه شدم عاشق این مباحثم من عاشق مطالعه روی رفتار انسانم نه رفتار ماشین،امیدوارم یه معجزه ای بشه چون نمیتونم و در خودم نمیبینم که تمومش کنم

منم پرستاری خوندم از این رشتههه متنفرممممم زندگی برام نزاشته خیلی پشیمونم چرا نرفتم یه رشته پر درتمد و فان مثل عکاسی و طراحی دوخت

سلام. لطفا این پست رو پاک کنید. انرژی منفیه، نا امیدیه. من خودم قبلن کامنت گذاشتم ولی الان تو همون رشته مشغولم. مشکل جای دیگست نه رشته. به نظر من پاک کنید پست رو. رهبر هم فرمودند تدابیری اندیشه بشه تا جوانها در رشته خودشان مشغول به کار شوند. موفق باشید. یا علی.

متاسفانه همه ما محکوم بودیم به حرف مردم ، مردم چی میگن ، چی فکر میکنن ، مقایسه و مقایسه . منم خستم خیلی داغونم عمرم و جوونیم داره هدر میشه پای رشته ای که ازش بدم میاد و علاقه ندارم . چرا . عمرمون مگه چقدره که برای حرف مردم نابود کردیم خودمون و . از خواسته های خودمون گذشتیم . حتی اگه بهترین رشته و دانشگاه هم قبول بشین باز هم این مردم ی حرفی دارن که بزنن . فقط این وسط عمر ما هست که تموم شده و رفته . افسوس صد افسوس . اینا همه ‌‌‌درده ی بغض تو گلوی تک تکمون . خدا دستمون و بگیره و ما رو از این حالت گیجی و سردرگمی و تهی بودن نجات بده . 12 سال درس خوندیم که تهش برای دانشگاه هم این بلا سرمون بیاد . و با توجه به جامعه مدرک گرا خودمون ، زجر بکشیم تا دکترا و تهش به این نتیجه برسیم که آخرش که چه ؟!!!

کامنت هارو خوندم اشکم دراومد دلم میخواد تک تکتونو بغل کنم بگم درکتون میکنم ، منم حس میکنم دوران کارشناسیم به فنا رفت از دانشگاهم بدم میاد ، از رشته م بدم نمیاد ولی فکر میکنم همیشه حسرت رشته های پزشکی و بیمارستانی به دلم میمونه ، حس بدی دارم چون برا کنکور سراسری کلی خوندم نتیجه نگرفتم بااینکه تو مدرسه درسام خوب بود حالا نگران کنکور ارشدم و خیلی سردرگمم، میترسم از همه چی از گذر زمان

انگار داشت از دهن من حرف میزد،گریه ام گرفت .....

از رشته دانشگاهیم و حتی خود دانشگاهم متنفرم...قشنگ ترین روزای زندگیم همش صرف استرس های مضخرف دانشگاه میشه...با تموم وجودم دلم میخاد انصراف بدم و واقعا تاب ادامه دادن ندارم...۶ ترم خوندم ولی خانوادم میگن حیفه این همه خوندی ولش کنی اما واقعا ب اخر خط رسیدم ...روزی صدبار ارزو میکنم که کاشکی موقع انتخاب رشته عقل الانمو داشتم و ب جای پیش رفتن طبق حرفای بقیه دنبال علاقم میرفتم..کاشکی زودتر تموم شه این روزای مضخرف

من اولین سالی که کنکور دادم دانشگاه قبول شدم دانشگاه تاپی هم قبول شدم ولی حیف که از رشته ای که قبول شدم متنفرم هر روز زندگیم با زجر و ناراحتی داره میگذره تا کتاب و جزوه رو باز میکنم که بخونم بی اختیار گریم میگیره ، اصلا حرفای استادا رو تو کلاسا نمیشنوم نمیتونم خودمو راضی کنم به هیچ وجه .. اخه چرا کسی نیست که کمکم کنه دیگه واقعا باید چیکار کنم ، شرایط دوباره کنکور دادنم ندارم

سلام من ترم پنج پزشکی شهید بهشتی هستم پزشکی اونچیز شخمی که فکر میکنید نیست
۱-پول توش نیست ۲-اعتبارش فقط توهمه مردمه ۳-اینا همش مافیا بازی بود که این شغل مقدس و پر زحمت رو بلد کردن و همه رو بدبخت کردن انگار میخوان همه رو به کشتن بدن با افزایش سهمیه قبولی و بیشتر بلد کردنش۴- پزشکی فقط برای کسی هست که علاقه داره ساعت ها مطالب زیادی رو حفظ کنه و سال های زیادی از عمرش رو صرف این کار بکنه **پس در این رشته چیزی جز زجر درد زحمت مغز دردی بدون تعطیلات تعهد زیاد به خاطر کاری که هست که اگر متعهد نباشید مردمو میکشید پس اگر کسی **اضافی میخوره لطفا توجه نکنید اول محیط بیمارستانی رو تجربه کنید و به درونتون رجوع کنید که ایا واقعا میخواید پزشک بشید؟؟لطفا به هیچ وجه تحت تاثیر جو قرار نگیرید و فقط به صدای درونتون گوش بدید
موفق باشید به امید برده داری و زور کمتر در واقع فقط نوع برده داری در جامعه فعلی عوض شده تا وقتی که خودتون برید سمت کاری که واقعا از انجامش لذت میبرید
من که دارم زجر میکشم امیدوارم شما ها اشتباه منو نکنید و خوشبخت باشید🙏🏻💛

سلام 💕من ی دختر ۱۹ ساله ام که دارم توی رشته ی روانشناسی درس میخونم از نظر روحیه خیلی خیلی به روانشناسی میخورم و بهم میگن برای اینکار ساخته شدم از انسانی واردش شدم.. ولی متاسفانه تقریباً هیچ علاقه ای به رشتم نداشتم و ندارم. دلم میخواست برم مامایی بخونم 😍 خیلی دوستش دارم 🥰 کلا کار توی بیمارستان رو دوست دارم الان یه نظرسنجی خوندم که همه گفته بودن مامایی بهتره و کارش بیشتره. از اونطرف حیفم میاد روانشناسی رو بذارم کنار. چون میگن توش خیلی موفق میشم. از یه طرفم حوصله ی دوباره کنکور دادن رو ندارم بهم بگید چکار کنم

حتی اگه شده خانوادتونو ول کنینو برین دنبال علاقتون هیچوقت دیر نیست همیشه وقت هست

سلام
دهم تجربی هستم...
از بچگی عاشق تجربی بودم...و اما یه عشق کاذب!
همش به دروغ به خودم میگفتم من عاشق زیست و آناتومی بدن انسانم...من میتونم ریاضی و فیزیک رو با تلاش عالی بشم...اما زهی خیال باطل زهی خیال خام...همون اولین روزای مهر فهمیدم چقدر روحیه ام از این رشته دوره!در حد سال نوری...
چند تا از کامنت ها رو خوندم و میشه گفت همه تون رو درک میکنم...چند ماه دیگه به آیند خدا از دستش خلاص میشم میرم انسانی...رشته ای که با روحیاتم سازگاره...
ببین منو؟
علاقه مهمه!خیلی زیاد...
اما استعداد یه چی دیگست!
مردی بگو عاشق فیزیکم و یه فصلش رو بخون بدون استعداد ببین حالت چطوره میشه؟🙂
انشالله همه چی آخرش برای هممون خیر میشه🤲
هی شما هایی که همش میگید بابام نیمزاره برم رشته مورد علاقه ام..مامانم طعنه میزنه بی عرضه ام!خواهرم میگه فلان...عمه ام میگه بهمان!
خودتم آدمی!
یکمم برای خودت ارزش قائل باش عزیز....

معدل 20 در سال نهم داشتم همه رشته ها برای من آزاد بود که شرکت کنم من رشته کامپیوتر دوست داشتم اما خانواده ام گفتن ریاضی بعد برو دانشگاهIT من الان فقط دارم ریاضی میخونم هیچ چیز کامپیوتری یاد نگرفتم الان هم دی ماه من چکار کنم بضور رفتم ریاضی در حدی که گفتن ریاضی یا تجربی غیر این دوتا هیچ حتی انسانی هم قبول نکردن

من دانشجوی ترم اول مهندسی معدن هستم و علاقه اصلیم دانشگاه افسری بود رشته امنیت و اطلاعات ولی اولش بدلیل شرایط جسمانیم و جراحی پاهام و دوم بخاطر دیدگاه منفی خانواده به حوزه نظامیگری باعث شد از علاقم موندم و الان بدون هیچ انگیزه ای دارم تحصیل میکنم و از خوندن مطالب مربوط به زمین شناسی و کانی شناسی کم میمونم اسهال بشم

سلام من دانش آموز رشته انسانی ام
من بدون علاقه و بدون خواسته خودم به این رشته آمدم و علاقه زیادی به بازیگری دارم آیا درسته که انسانی رو ادامه بدم چون هرچقدر زورمو میزنم بازم کم کاری دارم سال آخرم و امسال قراره کنکور بدم

من دانش اموز رشته تجربی کلاس دهم هستم از رشته تجربی هم ب شدت متنفرم و به ککانیک علاقه دارم به هرکی هم میگم . میگه پدرت تورو تامین میکنه سهمیه هم ک داری بخون حتما دکتر شو من کل زندگیم فقط برا مکانیک برنامه ریزی کردم الان منو اوردن تجربی هیچ انگیزی ندارم و برام مهم نیست چه نمره ای بیارم اخراج شم یا نشم
چکار کنم😭😭

من عاشق معماری بودم رفتم تجربی فقط میخوندم قبول شم آخرش تصمیمم رو گرفتم برگشت زدم و کنکور ریاضی الان دانشجوی معماریم هر روزش برام یک دنیا ارزش داره. عزیزی که این پست رو میخونی تو هرچیزی که بخای موفقیت هست فقط کافیه که بخوای وگرنه وقتی وارد یه جایی میشی که دوستنداری فقط درجا میزنی مثل من توی رشته تجربی سر کنکور سال اول خوابم میبرد انقدر برام مهم نبود چی قراره بشه ولی از روزی که معماری میخونم شب و روز مشغول مطالعه و کارم و یک ذره خسته نمیشم و لذت میبرم موفق باشید دوستان

منم تیزهوشان ریاضی خوندم و بهترین دانشگاه کشور مکانیک خوندم. الان 30 سالمه هنوز ابزارهای مکانیک رو درست بلد نیستم و کار نکردم و شغل ندارم و همش خوابم. افسرده شدم. ده بار خواستم انصراف بدم خانواده و اشنایان نذاشتند و هی از رشته ام تعریف کردن. کاش برمیگشتم به 18 سالگی و کنکور. هیچوقت نذارید دیگران براتون تصمیم بگیرن. پشیمون میشید.

من عاشق تربیت بدنیم حتی توش مهارتم دارم هرکاری باشه حاضرم بکنم ولی به زور پدر و مادر رفتم رشته تجربی چون علاقه ندارم درسارو نمیفهمم ولی نگران نمرمم حالا اگه شد کنکور رشته تربیت بدنس میزنم:(

منم ترم یک رشته مواد و متالورژیم خیلی خوندم ولی خوب نخوندم خیلی هم شانسی این رشته رفتم رتبم فکر کنم پایین تراز همس چیز خوبی در نمیومدم غیر از دانشگاه ازاد و پیام نور ولی الان دولتی میخونم فقط همین دلم میخواد انصراف بدم هنر بخونم ولی میترسم به خوندن خودم اعتماد ندارم از رشتم هیچی نمیدونم حتی اساتید و ترم بالایی ها هم هیچی نمیدونن منم علاقه ندارم میترسم انصراف بدمو هیچی نشم واقعا خیلی سخته هیچ کدوم از هم رشته هیامون نمیدونن چی رفتن نمیدونم چیکار کنم

هرجا حس کردید واقعا نمیشه ادامه بدید اون کارو برید اون کاری که همیشه میخواستید رو انجامش بدید اول تمام سعیتونو کنید تا به اون رشته ای که داخلشید علاقه مند شید اگر نشد این یعنی وقت تغییر بزرگه نگران سالهایی که تلف کردید هم نباشید از هرجا جلوش رو بگیرید سوده:) ترجیح میدم به ذوق خویش دیوانه باشم تا به میل دیگران عاقل=)))
حالتون خوب باشه همیشه.. :°)

سلام من سال دوازدهمیم رشتم انسانیه نمیدونم چرا هیچ حس خاصی به رشتم ندارم باید چکار کنم؟

رشته من اتاق عمل هست. متنفرم از این رشته. من دوست داشتم معلم بشم اما به خاطر حرف یه سری آدم خودخواه دبیری زیست رو در اولویت پایین قرار دادم. الان خیلی پشیمونم. به خاطر اون همه زحمتی که خودم کشیدم و خرج هایی که پدرم برام کرده نمیتونم انصراف بدم و تمام این زحمات پوچ بشه. همه بهم میگن بی لیاقت بی عرضه ناتوان...میگن حیف نیست همچین رشته ای رو ول کنی بری معلم بشی. زیاد تلاش کردم که باهاش کنار بیام اما نمیتونم...

توی یه شهرستان کوچیک و غیر قابل سکونت مهندسی کامپیوتر خوندم فقط به امید مهاجرت. نمیدونم از رشتم بیشتر متنفرم یا از ۴ سال از اوج جوونیم که اونجا زهر تنم شد. دو سه روزه گرایشای ارشد رو چک میکنم کم مونده گریه کنم انقد از هر کدومشون بیشتر از اون یکی متنفرم.
تو رو خدا به خاطر مهاجرت هر رشته ای رو بدتون میاد تحمل نکنین. توی هررر رشته ای اگه خوب باشید میتونید مهاجرت کنید.
هر جایی هم که دم دستتون هست نرید. دوران دانشجویی فرصت رشد شخصیت و اجتماعی شدن هم هست در کنار درس، هر کوی و برزنی که دانشگاه سراسری داره نرید و خودتونو بدبخت نکنید.
به حرف هیچکس حتی خانواده گوش نکنید که منو خانوادم بدبخت کردن. راه خودتونو برید.

برق قدرت خودنم ، ترم های اول نمیتونستم بخونم خیلی برام سنگین بود ولی آخراش خوب میخوندم و به برق علاقه داشتم ، معدلم 17.10 دانشگاه ازاد و 12 ترمه تموم کردم ، رفتم سربازی ، انقد سربازی این کادرها اذیتم کردن کلا از همه چی متنفر شدم ، از برقم متنفر هستم ، تمام روحیاتم تو سربازی عوض شد ، الان به اصرار خانواده یه شرکتی کارآموزی میرم ، خیلی از برق بدم میاد بزور خانواده و حرف مردم دارم میرم ، بدتر اینکه 29 سالمه ، هیچ مهارتی ندارم ، هیچ پوله بدرد بخوری ندارم و بدتر اینکه علاقه ای به هیچ چیز ندارم ، یه کم برنامه نویسی و تریدری خوشم میاد فقط ، خیلی روحم خستس.

چقدر همه بخاطر حرف مردم انتخاب رشته کردن

من از بچگیم عاشق کامپیوتر بودم و هستم. دارم برنامه نویسی رو کنار روانشناسی یاد میگیرم. درسته روانشناسی رو هم دوست دارم اما کامپیوتر یه چیز دیگس برای من. درسته که تو دانشگاه چیزی از کد زدن یاد نمیدن ولی کاش دبیرستان میرفتم ریاضی فیزیک

ترم ۵ مهندسی عمرانم ، احساس خیلی بدی پیدا کردم به این رشته ؛ احساس میکنم نمیتونم تمومش کنم ؛ دروس سخت و پیچیده کتابای زیااد و ...
از اولش ک دبیرستان بودم میدونستم نباید برم ریاضی فیزیک ولی رفتم
از اونم راضی نبودم ولی با هزار بدبختی بالاخره تمومش کردم و مدرک دیپلم گرفتم
با خودم گفتم عمرا ب هیچ وجه دیگه نمیخوام جوونیمو بزارم پای این همه مسیله و ریاضیات و هندسه و تحلیل این سری چیزای بی خود ؛ ولی از بس آشناا و فامیل و مشااور گفتن ک " تو فقط دانشگاه قبول شوو بقیه اش حله " فک کردم هدف نهایی قبول شدن تو ی رشته تاپ و خوبیه

نگوو ک این تازه اول راهه
- ده یا شایدم صد برابر دوران دبیرستان الان دارم سختی میکشم واسه این رشته سخت و بدرد نخور
و تموم ایناا از نادونی و انتخاب اشتباه خودنه
راهی نیست باید ادامه داد
امیدوارم لاقل بتونم پرونده عمران رو تموم کنم و مدرک کارشناسیشو بگیرم و واسه همیشه پرتش کنم دوور
برم سر علاقم و یکم زندگیه بدون دقدقه
البته اگ زمانی مونده باشه تا اون زمان ....

دانشگام تموم شده و الان نرسم حالم بده ب اندازه تموم دنیا از پرستاری متنفرم ولی نمیدونم چکار کنم عاشق ورزشم ولی هیو زمینه ای ندارم😭

منم رشته ی زبان انگلیسی خوندم. ازش متنفرم درسم و تموم کردم دنبال راه فرار هستم همش خودم سرزنش میکنم که چرا همچین رشته ی چرت و مزخرفی رو خوندم حتی اگر خانواده منو بکشه من نمیرم زبان تدریس کنم چون از معلم و شغل معلمی بیزارم همین و بس

سلام منم رشتم پرستاریه و ازش متنفرم، به خاطر حرف مردم، مردمی که عقلشون توی چشمشونه، به خاطر اصرار خانواده دارم فقط تحمل می کنم. امیدوارم کسایی که این متن و می خونن و دوست دارن پرستاری بخونن در آینده چون صرفا پولسازه از انتخابشون صرف نظر کنن. علاقه خیلی مهمه خیلییی.

سلام وقتی ک اومدم تو این صفحه حس خوبی دارم چون حس میکنم چند نفر اینجا هستن و درک میکنن منو ،من تو دوران مدرسه دریم خوب بود و الان دارم مامایی میخونم ترم ۶ و به شدت ازش متنفرم .. کل روزهای جوانیم داره با ناراحتی سپری میشه ..
کاش بدونم اونایی ک اینجا نظر گذاشتن الان دارن چیکار میکنن ؟ حتما بگین میام میخونم

سلام من ترم ۱ ریاضیات کاربرد ها میخونم.درس خشکیه اصلا خوشم نمیاد از آینده شغلیشم دل خوشی ندارم. استادها خیلی مزخرفند کلی وقت ادمو میگیرند گاهی هم چرت پرت تحویل آدم میدند استرس میدند خدا شاهده من نمی‌دونستم اینجوری میشه.اولش عجولانه پیام نور رو ول کردم چون یه دانشگاه سطح بالاتر می خواستم که فرقی هم نکرد مدرکشون به یه اندازه معتبره بعد گفتم ریاضیم بد نیست مهندسی رو ول کنم برم فقط ریاضی!خیلی حماقت کردم.من هنرمه که خیلی خوبه ولی به جاش رفتم ریاضی و هنرمو جدی نگرفتم.حالا هر وقت لای دفتر کتابو باز می کنم گریم میگیره میگم چرا با خودم اینکار و کردم؟این دانشگاه ها همشون کار و کاسبیند فقط باید بگذرونیشون بری اصل زندگی.الکی دوسالم رفت پشت کنکور اینم تهش.الانم فقط چاره ای ندارم جز اینکه ادامه بدم سه چهار ساله دیگه رو هم حروم کنم.اصلا دیگه نمیتونم درس بخونم.خسته شدم.شما اشتباه منو نکنید هیچوقت خیلی درگیر مدرک نشین تهش می بینید فقط عمرتون رفته.

لعنت بر عدم استقلال

سلام نگران نباشید . توی راهی که افتادیم باید تمومش کنیم . من رسته حقوق درس میخونم و از همه چیزش بدم میاد . ولی میدونم که باید تمومش کنم . بنده باورم بر این هست که هیچگاه نتیجه ندادن چیزی به معنای شکست نیست . پس اگه مجبورید مثل من ادامه بدید ، تمومش کنید زودتر و به چیزی که نتیجه خوب داری برسید . نتیجه بد یعنی اینکه بری توی رشته ای که دوستش نداری تلاش کنی و جایگاهی برای خودت پیدا کنی و در اخرسر شرایط جدید رو نپذیری توی کارت و رهاش کنی . این هست که زودتر تمومش کنید و تا وقتی که زمان دارید به چیزی ادامه بدید که توش موفق هستید . حرف خودتون رو گوش بدید نه دیگران رو .

فکرشو نمی‌کردم که آدمایی باشن ک ب اندازه من از رشته تخصیلشون متنفر و منزجر باشند.من حتی نتونستم رشته دبیرستانمو خودم انتخاب کنم و برسه ب دانشگاه.همیشه نمره های ریاضیم اگه تلاش می‌کردم هم در حد پانزده شانزده بود. ب شدت ب روانشناسی علاقه داشتم ولی فقط مدیریت بازرگانی قبول شدم.میشه گفت هشتاد درصد محاسباتیه و مباحثی هست ک کوچکترین علاقه ای بهش ندارم.حتی یه ربع سرکلاس بودن اونم مجازیش برام خیلی مزخرفه.خانواده هم موافقت نمیکنن و نمیتونم عوضش کنم.انتخاب رشتمم خیلی محدود بود فقط سه تا دانشگاه رو ب اجبار مشاور زدم.اگه دانشگاه های دیگ روانشناسیشو انتخاب میکردم قبول میشدم.نمیدونم آخرش قراره با این حجم از سستی و بی انگیزگی و درسای ب شدت خسته کننده و محاسباتی ب کجا برسم. حتی پاس شدنم برام سخته ولی نمیتونم راه فراری هست؟ای کاش یه نفر راهنماییم میکرد.

دانشجو حقوق هستم و از رشته خود متنفرم ، علاقه به تحصیل علم دارم اما مزخرف تر و بی فایده تر از حقوق وجود ندارد دوستان عزیز قبل از اقدام به انتخاب رشته علایق خود را بسنجید و بیگدار به آب نزنید و به حرف مردم اهمیت ندهید ، سعی کنید از لحظه ای که در آن هستید لذت ببرید ، اما حیف و صد حیف که راه برگشتی ندارم و به خاطر یک اشتباه باید عمر خود را تلف کنم تا کارشناسی یک رشته ای که به آن علاقه ندارم و حتی دوست ندارم در آن حوزه فعالیت و کار کنم را ادامه بدهم
حیف که زمانه جوری شده است که فقط یک سری رشته بر سر زبان ها افتاده و به سایر رشته ها بالاخص هنر اهمیتی داده نمیشود و شخص فقط به خاطر کسب درآمد باید رشته ای را بخواند که از آن متنفر است

عاشق رشتم هستم خیلی عالیه گرافیک عشقههههه

منم همینطورم دارم دیوانه میشم علاقه ام به علوم انسانی بود اما بنابه بی سوادی مشاوران احمق دبیرستان ها اکنون درگیر درس های ملال آور مهندسی تو یکی از بهترین دانشگاه های کشورم. که نه اسم دهان پرکن این دانشگاه و نه آینده جذاب رشته ام منو از فکرهای شبانه به مباحث مهیج علوم انسانی و اجتماعی بازنمیداره. اما هنوز با خودم نتونستم قاطعانه کنار بیام که واقعا وقت انصراف رسیده یانه

من به انسانی علاقه داشتم ولی عجله ای تصمیم گرفتم و هنر رو خواندم و واقعا متنفر هستم ازش خیلی خیلی سخته و مسخرس واقعا نمیدونم که چه جوری میتونم دیگه تحملش کنم کاش که تو مدارس افراد باسواد و دلسوزی باشن که درست ادم رو راهنمایی کنن نه که فقط از سر باز کنی(:

تازه اومدم رشته م نه راه پس دارم نه راه پیش چکار کنم انگیزه مو بدست بیارم

حس میکنم نا امید ترینم بعد ۵ ترم با بدبدبحتی فقط پاس کردم ۳ سالم رفت پای هیچی به زور میرم سر کلاسا از همع چی متنفرم حس تحقیر شدن دارم سر کلاسا از همه چییییییی نا امید شدم کاش جرئت داشتم بگم نمیخوام تو این رشته باشم

دیگه دارم روانی میشم هیچ راه فراری نیست انگار تو زندان گیر افتادم نه میتونم انصراف بدم و نه میتونم تمومش کنم خییلی خستم بهترین سال های عمرم داره میگذره و وقتی که باید برای یادگرفتن چیزای جدید و بدرد بخور بزارم رو با مطالب بیخود و خسته کننده ای میگذرونم که چیزی ازشون نمی‌فهمم به هرکی بگم ترم هفت کاردانیم باروش نمیشه بعضی وقتا خودم به خودم میگم آخههه ترم هفت کاااردانی و خودمم باورم نمیشه نه کسی میتونه کمک کنه و نه خودم میتونم کاری کنم که تموم شه این دانشگاه و این واحد های لعنتی

زیبا ترین و پر بار ترین دوران زندگیم دوران دبیرستانم بود که به سراغ رشته ای رفتم که تمام عمر عاشقانه دوستش داشتم ؛ علوم انسانى و الان ترم سوم رشته حقوق هستم .
اساتیدی که اندوخته های بسیار دارند و من که عاشق کتاب های درسیم هستم .
احساس می کنم در این زمینه به خودم مدیون نیستم ، همیشه به دنبال علاقتون برید .

من ترم چهار فیزیکم و رشتمو دوس ندارم.دوس داشتم نویسنده بشم و بخاطر خانواده انتخاب دومم رو زدم و وقتی رفتم دانشگاه دیگه از رشتم بیزار شدم دانشگاه واقعا قاتل انگیزه و ارزوئه

منم رشته it میخونم و اصلا علاقه ای به مباحث تخصصی ندارم و کامپیوتر ندارم که بتونم پروژه های استاد ها رو انجام بدم و دو ترم رو با فلاکت گذروندم و خیلی به روانشناسی علاقه دارم ولی نمیدونم باید چیکار کنم واقعا خسته شدم گیر کردم حالم اصن خوب نیست

از كنكوري بودن كه خانواده من را محكوم به پزشك بودن ميكنند متنفرم من حقوق دوست دارم عاشقي وكالتم از پزشكي و دندانپزشكي و هر چي مرتبط به ان است متنفرم اشتباه نكنيد دنبال علاقتون بريد

ترم یک رو تموم کردم...به سختی...پدرم در همین رشته تحصیل کرده و من میدانم این ه کاری دارم،کارب سبک وبا حقوق نه چندان بالا به عنوان مهندس ناظر....ولی درس هایی به مراتب به درد نخور در دانشگاه تدریس میشود....از این درس ها متنفرم،از انتگرال سه گانه حالم به هم میخورد؛چطور باید به مغزم حالی کنم ریاضی را بفهمد؟؟؟؟چطور باید این تنببلی برای کنار آمدن با شرایط سخت را کنار بگذارم....حس میکنم روز های خوش زندگیم گذشته؛حس میکنم روحم دارد درونم مچاله میشود؛سر کلاس فیزیک که می‌نشینم و شتاب جسم متحرک را حساب میکنم حس میکنم شش هایم حرکت نمیکند؛حس میکنم نفسم بالا نمیاید؛مثل وزنه ای که نمیتوانید بلندش کنید!!مغزم تلاش میکند و باز نمی‌فهمد....لعنت به من که نمیدانم راه درست چیست

سلام . من رتبه هزار کنکور ریاضی شدم و دبیری فیزیک میخواستم . خیلی زحمت کشیدم و همه راه خلاصیم از زندگی اسف بارم کنکور بود.اما در اقدامی ناجوانمردانه استان ما کلا دبیری فیزیک نداشت و من الان دارم ابتدایی میخونم.حالم از همه چی بهم میخوره . افسرده شدم . ایچ جوره هم با ابن رشته ارتباط برقرار نمیکنم .کمکم کنید

سلام من ترم سه ارشد را امسال شروع می کنم از رشته کارشناسیم بدم میومد و برای ارشد هنوز به نتیجه نرسیده بودم که چه رشته ای رو بزنم .تو رشته خودم رتبه دو شدم و رفتم گرایشی که از همه بهم نزدیک تر بود توی این سال فهمیدم که چه رشته ای رو بزنم ولی به خاطر اینکه خیلی دچار اضطراب می شم میگن برای سلامت روان و جسمانی خوب نیست که با استرس درس بخونی این رو تموم کن بعد دوباره انتخاب رشته کن و کنکور بده احتمالا انصراف نمی دم و همین کار رو می کنم.وقتی واقعا مانع جدی جلوی روتون نیست تعلل نکنید .سال اول فک می کردم اگه نرم دانشگاه ارشد و فاصله بیفته خیلی بد میشه ولی توی کلاس ما فقط من دارم بلافاصله میخونم در کل اگه می دونید که چی می‌خواین فک می کنم ادامش حماقته یه جا خوندم که مردم سرددردشون از مرگ شما براشون مهم تره و هرچقدر سخت بعد یه مدت یادشون می ره که شما چیکار می کنید یه شجاعت و توکل و البته تصمیم عاقلانه کاریه که باید انجام بدید.

سلام من پزشکی اصفهان میخونم ترم دو هم هستم از رشتم متنفرم .بخاطره حرف مردم هفت سال تیزهوشان رو تحمل کردم به خاطره حرف مردم نرفتم رشته ی هنر که دوستش دارم بخاطره حرف مردم انقدر برای کنکور خوندم که چشمام شد 4.5 بخاطره حرف مردم رفتم پزشکی بخاطره حرف مردم نمیتونم انصراف بدم .بخاطره حرف مردم باید ادامه بدم بخاطره حرف مردم باید درس بخونم

منم از رشته ام متنفرم. دامپزشکی خوندم. و الان دارم پایان نامه می دم. حماقت کردم که همون ترم اول اتصراف ندادم... در این مسیر هم بویایی ام را از دست دادم ( به دلیل فورمالین )هم پام شکست. تا عمر دارم ازش متنفرم. الان هم دوست دارم انصراف بدم و پایان نامه را بی خیال بشم. همه میگن حیفه 7 سال درس خوندی. حداقل مدرکت را بگیر... همین همه نذاشتن هفت سال انصراف بدم. هر روز با گریه می رفتم دانشگاه. بدترین سال های زندگی ام..درس هم نمی خوندم. فقط در حد پاس شدن...فکر نمی کنم کسی باشه که اندازه ی من از رشته ش متنفر باشه.

مرسی قلم گیرا. جدا از محتواش یکی ازون متن هایی بود که تا آخرش نذاشت چشم از روش بردارم.